viernes, 12 de diciembre de 2008














Loa unicos monumentos de Kramatorsk ,El Cañon,El Avión y un Tanke que nos falta hacer la foto pero como que aqui a las 16:30 ya es de negra noche nos hemos quedado hoy sin Tanke.
Estos son Cio y Clara los Napolitanos que hemos conocido en el mismo orfanato de Rosicha ,nos sentimos afortunados de poder estar con ellos y con los de Burgos que están en el otro orfanato ,aquí nos dan mucho calor nos sentimos acompañados y podemos relacionarnos y hablar con alguien dado que aquí con el idioma ,la escritura(cirílico),el carácter frió de los ucranianos.Pero desgraciadamente el martes nos quedaremos "solisisimos "en este pueblo tan gris y tan triste.







Los encantadores amigos de Burgos,MªAngeles y Jose, en un Restaurante tipico Ucraniano,el mas potable de la ciudad de los pocos a escoger.Por suerte se come bien y muy barato aunque muy repetitivo.



La relación y la amistad es mas que importante cuando estas tan lejos .Y TODOS VUESTROS COMENTARIOS SE AGRADECEN HORRORES,DE NUDO EN LA GARGANTA,GRACIAS A TODOS VUESTROS COMENTARIOS.

Este es un Vídeo del Exterior del Orfanato Rosicha ,paisaje gris,sin color y cuervos negros.

4 comentarios:

Anónimo dijo...

Hola familia:

Sort que esteu ben acompanyats per aquests amics i així l'espera no es fa tan llarga. La cara d'alegria "continguda" que feu es nota i això dóna molt bon rotllo.

La pregunta del milió: Sabeu alguna cosa de la data de tornada?.
Ja anireu informant!!!.

Xavi

Anónimo dijo...

Albert i familia, molts ànims i felicitats per poder ampliar la familia.
Que tot surti sobre el previst.
Fins aviat.
Bernat Riera i Villagrasa

Anónimo dijo...

Queridos Nuri, Albert, Sofia y Nastya, acabo de ver el blog, suerte que Marta está conmigo y me ayuda a manejarlo, porque si no ....
Se me han saltado las lágrimas, tanto a Marta como a mi, al ver el video de Nastya diciendo "Barça", hacia tanto tiempo que deseaba escuchar su voz que me parece imposible el haberla podido escuchar a través de un medio que yo creia que era tan frio como es internet (debere ponerme una penitencia por haber pensado eso, jejeje), ya conocia su rostro, el de una dulce niña con una mirada triste, y que me recordaba tanto al de su hermanita mayor cuando también la pudimos conocer a traves de fotos,y ahora ya conocemos su "dulce voz". Bueno, estamos deseando teneros con nosotros y daros un gran abrazo y muchos besos, Cuidaros muchos y venid pronto que os queremos mucho a los cuatro ¡¡¡por fin ya cuatro!!!

Marta y Mª Dolors

Anónimo dijo...

Estais viviendo una situación irrepetible, como suele ocurrir con frecuencia no te das cuenta de su importancia hasta que ha pasado; daros un pellizco en la mejilla para ser conscientes del momento tan mágico y seguir adelante que vale la pena, luego quedan en el pensamiento como remotas las dificultades y como grato recuerdo las vivencias inolvidables que estais teniendo.
Los amigos somos como las estrellas que aunque en ocasiones no se vean, están ahí; estamos con vosotros.
Muchas felicidades y adelante.
Emilio Viudes.